Gdy dziecko ucieka z domu

Gdy dziecko ucieka z domu. Ucieczka z domu to jeden z często występujących problemów związanych z okresem dojrzewania i licznymi w tym czasie spięciami pomiędzy dzieckiem a jego rodzicami. Wiele dzieci, decydując się na taki krok, chce niejako oskarżyć swych rodziców lub zwrócić ich uwagę na siebie i swoje problemy. Dzieci często uciekają, gdy sytuacja w domu staje się nieznośna i zbyt trudna do wytrzymania.
Dlaczego dzieci uciekają z domów?

Każda ucieczka z domu, bez względu na jej okoliczności i czas trwania, jest poważnym sygnałem, że dzieje się coś niedobrego.

Może to dotyczyć sytuacji panującej w domu, może to mieć związek ze złym towarzystwem, w które wpadło dziecko. Bez względu na okoliczności, ucieczki z domu zlekceważyć nie można. Warto również zwracać uwagę na te sygnały, które mogą być sygnałem o narastających problemach mogących stać się powodem ucieczki z domu.
Jakie sytuacje w szczególności sprzyjają takim zachowaniom, jak ucieczka z domu?

Jedną z najczęściej występujących sytuacji, która może kończyć się ucieczką, są ciągłe awantury, do których dochodzi w domu. Są one niebezpieczne zarówno wtedy, gdy kłótnia toczy się między małżonkami, są groźne również w sytuacji, gdy przyczyną sporów jest zachowanie dziecka. Często takie kłótnie dotyczą z pozoru banalnych spraw, często jednak sprawiają, że dziecko czuje się odrzucone przez własnych rodziców. Często nastolatek wychodzi z założenia, że rodzice nie interesują się nim, nie chcą go słuchać, a nawet jeśli wysłuchają to nie chcą liczyć się z jego zdaniem. To właśnie staje się najczęstszym powodem ucieczki. Pozornie błahy spór o styl ubierania lub zbyt późny powrót do domu.
Dlatego też zamiast awantur lepiej sprawdza się spokojna rozmowa.

Drugim powodem ucieczek są często problemy nastolatków, o których rodzice nie mają pojęcia. Niektóre dzieci unikają rozmów o swych problemach, bo boją się reakcji rodziców lub nie chcą ich zranić. Dla młodych ludzi dręczonych wieloma problemami często ucieczka z domu wydaje się być najlepszym rozwiązaniem. Warto zwracać zatem uwagę na niepokojące zachowania ze strony dziecka. Jeśli wydaje się nieszczęśliwe i przybite, bardziej zamknięte w sobie, warto spróbować porozmawiać z nim o jego problemach.

Często ucieczka z domu to rodzaj wołania o pomoc. Dzieje się tak wtedy, gdy w domu panuje niezdrowa atmosfera. Dziecko może uciec z domu wtedy, gdy rodzice wciąż się kłócą lub gdy podejmują decyzję o rozwodzie. Przyczyną ucieczki może być ciągły brak porozumienia lub wręcz otwarty konflikt z jednym z rodziców. Napięcia z macochą lub ojczymem to kolejne często powody ucieczek z domu. Powody ucieczki z domu mogą być jednak i bardziej dramatyczne. Często uciekają z domu te dzieci, które zetknęły się w nim z przemocą fizyczną lub z molestowaniem seksualnym.
Jeszcze innym problemem są ucieczki z domów w okresie wakacyjnym. Tu głównym powodem bywa najczęściej chęć przeżycia przygody, zaś na gigancie najczęściej znajdują się te dzieci, które dały się namówić swym rówieśnikom na udział w fajnej przygodzie.

Co zrobić żeby tego uniknąć?

Aby nie dopuścić do sytuacji, w której dziecko decyduje się na ucieczkę z domu, warto z nim często i szczerze rozmawiać. Czasem jednak mimo podjęcia wszystkich środków zapobiegawczych i tak dochodzi do ucieczki. Co mogą zrobić w takiej sytuacji?

Grunt to nie wpadać w panikę i nie tracić głowy. Większość z dzieci, które uciekają z domów, wraca do domu jeszcze przed upływem 48 godzin. Większość młodych uciekinierów zatrzymuje się gdzieś w najbliższej okolicy, np. korzysta w wolnej chaty, którą dysponuje szkolny kolega lub zatrzymuje się u dalszych krewnych. Warto zatem rozpocząć poszukiwania od sprawdzenia przyjaciół dziecka. Należy pamiętać, że gdy dziecko wróci do domu konieczna będzie szczera rozmowa i wyjaśnienie sobie wielu istotnych spraw. Warto w takiej sytuacji skorzystać z fachowej pomocy, której można poszukać w jednej z wielu profesjonalnych poradni. Dla dziecka może to być najlepsze rozwiązanie, gdyż niektórym młodym ludziom łatwiej jest porozmawiać o swych problemach z osobą z zewnątrz niż z własnymi rodzicami.