Pojedyncze pagórki ziemi rozrzucone chaotycznie w ogrodzie nie muszą być powodem do paniki. Być może podziemny gość dawno już wyniósł się z naszej działki. Jednak gdy pojawia się coraz więcej kopczyków ze świeżo wygrzebana ziemią., należy zainteresować się sprawą. Najważniejsze jest ustalenie czy w ogrodzie pojawił się karczownik, czy może bałagani tutaj kret. Dowiedz się, jak odróżnić od siebie tych dwóch szkodników i w jaki sposób sobie z nimi poradzić?
Artykuł przy współpracy z portalem mimookolicznosci.pl
Karczownik ziemnowodny w ogrodzie
Karczownik (Arvicola amphibius), znany również jako szczur wodny, jest gryzoniem z rodziny chomikowatych. Jego pożywieniem są rośliny, a kret pożywia się przede wszystkim małymi zwierzątkami żyjącymi w glebie, np. pędrakami, gąsienicami, dżdżownicami, drutowcami itp.
Kret i karczownik żyją pod ziemią. Szczur wodny zamieszkuje brzegi wód, zakłada nory w wilgotnej glebie – zazwyczaj w miejscach nieuprawionych. Spotykamy go również w sadach i ogrodach, gdzie wywołuje szkody w roślinności, podgryzają korzenie drzew i krzewów, doprowadzając do ich obumarcia.
Efekty działalności tych zwierząt łatwo jest odróżnić. Kopczyki krecie mają regularny kształt, w ich centrum znajduje się otwór pionowego korytarza. Pagórek usypany przez karczownika jest spłaszczony z jednej strony, a wejście do tunelu znajduje się u jego podnóża. Karczownik kopie tunele wysokie i i owalne, dokładnie wyczyszczone z korzeni roślin. Wodny szczur jest bardziej szkodliwym gościem w ogrodzie niż kret, gdyż oprócz wygrzebanych pod ziemia tuneli, zostawia po sobie zniszczone uprawy. Długość tułowia karczownika wynosi od 13 do 25 centymetrów. Prawie nie owłosiony ogon mierzy od 6 do 15 centymetrów. Futerko na grzbiecie jest jasnobrązowe, ciemnobrązowe lub prawie czarne. Spód ciała jest jasny, uszy i oczy są małe. Zęby karczownika stale rosną. Karczownik żyje nad wodami, często także zamieszkuje ogrody, lasy, sady, łąki i pola.
Szczur wodny ogrodowy – gdzie mieszka, czym się żywi?
Szczur wodny większą część życia spędza w wykopanych przez siebie tunelach. Są to rozległe systemy nor z gniazdem, a w komorze spichlerzu gromadzą zapasy na zimę. Żywią się roślinami, małymi kręgowcami oraz mniejszymi rybami. Osobniki mieszkające z dala od wody większość dnia spędzają pod ziemią, aktywność wykazują głównie nocą. Żywią się zazwyczaj podziemnymi częściami roślin. W ogrodzie ulubionym przysmakiem karczowników są cebule wielu roślin kwiatowych, marchew, seler, ziemniaki, korzenie kapusty. Karczownik bardzo lubi zjadać warzywa – co jest ogromną zmorą ogrodników. Za szczególnie smacznymi korzonkami żarłoczny gryzoń może zejść pod ziemie na głębokość jednego metra. Gryzoń nie zapada w sen zimowy. Karczowniki są bardzo płodne, mają 3-4 mioty rocznie, po 6-8 młodych w każdym miocie. Pojawienie się w ogrodzie karczownika wymaga natychmiastowej reakcji właściciela ze względu na jego szybkie rozmnażanie. Już po ośmiu tygodniach młode osiągają dojrzałość płciową, a ciąża trwa tylko 3 tygodnie. Szybko rozrastająca się ilość gryzonie może doprowadzić do ogromnych zniszczeń wśród roślin w naszym ogrodzie i zniweczyć trudy nawet wieloletniej pracy.
Zwalczanie karczownika i kreta w ogrodzie – pułapki na szkodniki
Tunel rozkopujemy na 20-30 cm długości. Jeśli jest zamieszkiwany karczownik szybko go odbuduje. Wtedy należny rozpocząć działania przeciw gryzoniom. Karczownik ma świetnie rozwinięty zmysł powonienia i nie lubi niektórych zapachów. Dla ochrony najbardziej narażonych upraw w ich pobliżu sadzimy czosnek, koronę cesarska, wilczomlecz. Umieszczone w tunelu świeże gałązki czarnego bzu i żywotnika odstraszają karczownika swoja wonią. Podobne działanie ma wlana do korytarza woda, w której moczy się gałęzie tych roślin. Wychwytywanie gryzoni przy użyciu pułapek nie jest trudne. Należy pamiętać, aby wszystkie czynności wykonywać w gumowych rękawiczkach, gdyż karczownik swym wrażliwym węchem wyczuwa najlżejszy obcy zapach. W sklepach można znaleźć różnego rodzaju sprężynowe łapki na gryzonie. Wykorzystywana jest tu skłonność karczownika do szybkiego naprawiania zniszczonych części swego gospodarstwa. Większość pułapek na karczownika, nie wymaga żadnego wabika, ale są także takie, w których trzeba umieścić przynętę, dobrze sprawdzi się kawałek jabłka, marchewki czy ziemniaka. Bardzo ostrożnie należny postępować przy wykładaniu zatrutych przynęt z marchewką lub ziarnem. Nie umieszczamy ich na zewnątrz, lecz możliwie głęboko w tunelu uważając aby nie przysypać trutki. Przykrycie otworu wejściowego uniemożliwi innym zwierzętom dotarcie do przynęty. Najbezpieczniejsze są naturalne metody zwalczania gryzonie oraz odstraszacze dźwiękowe, dlatego przede wszystkim takie należny stosować w ogrodzie. Należy również pamiętać, że szczury wodne są objęte częściową ochroną.
