Śmierć kliniczna – zagadka przyszłości

Śmierć kliniczna – zagadka przyszłości? Czym jest śmierć kliniczna? Na to pytanie od wielu lat próbują odpowiedzieć lekarze badający to zjawisko ale też zwykli ludzie. Dlaczego tak bardzo chcemy odpowiedzi na to pytanie i dlaczego zjawisko śmierci klinicznej wzbudza ten rodzaj fascynacji?

Z medycznego punktu widzenia śmierć oznacza zanik czynności życiowych organizmu.

Z medycznego punktu widzenia nie można przywrócić do życia kogoś, kto nie żyje. Dlatego pojawiające się coraz częściej świadectwa ludzi, którzy głośno mówią o tym, że przeżyli śmierć kliniczną, budzą kontrowersje zarówno wśród środowisk lekarskich, naukowych jak i wśród społeczeństwa.

Coraz głośniej mówi się, że śmierć kliniczna jest możliwa. Dzieje się tak z jednej prostej przyczyny. Świadectwa różnych ludzi, którzy się nigdy nie poznali i czasem żyją na różnych kontynentach, pokrywają się zbyt dokładnie, aby mogły zostać wymyślone. Z drugiej strony postęp techniczny i coraz łatwiejszy dostęp do informacji sprawił, że tę tezę łatwo podważyć. Nie można jednak podważyć faktu, że dana osoba została uznana za martwą, a potem w niewytłumaczalny sposób „powróciła” do życia.

Wszystkie osoby, które twierdzą, że przeżyły śmierć kliniczną, opisują swoje niezwykłe przeżycia bardzo podobnie. W ich zeznaniach pojawiają się te same wątki i odczucia. Wielu pamięta moment opuszczenia swojego ciała, wszechogarniające uczucie miłości i akceptacji, które sprawia, że nie każdy chce „wracać” do poprzedniego życia. Głównym i kulminacyjnym punktem jest we wszystkich przypadkach spotkanie z tajemniczymi, świetlistymi postaciami, z którymi zmarli porozumiewają się za pomocą myśli a nie słów. Powrót jest ściśle związany z przebiegiem tej rozmowy. W jej trakcie człowiek dochodzący do wniosku, że nie dokończył wszystkich spraw na Ziemi, może zdecydować się na powrót. Innym razem jest odsyłany ze względu na brak zakończenia pewnych spraw w życiu doczesnym. Tyle mówi legenda, jaką obrosło zjawisko śmierci klinicznej.

To może być prawda?

Nie wszyscy jednak naukowcy i lekarze dają wiarę w te rewelacje. Cały czas prowadzone są badania dotyczące śmierci klinicznej. Z pacjentami, których uznano za zmarłych a pomimo to dalej żyją, przeprowadza się szczegółowe wywiady mające na celu odnalezienie naukowej przyczyny tych opowieści. Najczęstszą opinią z jaką można się spotkać wśród środowisk medycznych jest ta o reakcji obronnej mózgu. Niektórzy naukowcy bowiem uważają, że osoby w stanie śmierci klinicznej doznaje halucynacji będących wynikiem obronnej reakcji mózgu. Mózg odbiera sygnały organizmu, w tym również o poziomie adrenaliny we krwi, i po prostu wytwarza mechanizm, który pozwala na łagodne przejście tej „stresującej” dla organizmu fazy.

Jakkolwiek jednak rzetelne są argumenty naukowców, wielu ludzi wierzy, że świadectwa osób, które przeżyły własną śmierć są dowodem na istnienie życia po życiu. Jaśniej rzecz ujmując, są dowodem na istnienie Boga, istoty wyższej lub przynajmniej są dowodem na istnienie innego, pozazmysłowego świata. Jest to świat, którego częścią możemy stać się dopiero po śmierci. Świat bez cierpienia, bez zła, bez zmartwień i łez. Świat, w którym jedynym i dojmującym uczuciem jest miłość. Czy to jest właśnie Raj, do którego dążymy? Na to pytanie każdy z Nas będzie musiał odpowiedzieć sobie sam.

Wiara czy nauka? Oto pytanie Naszych czasów.