Hemoroidy objawy i leczenie – żylaki odbytu. I tak szczelina odbytu to podłużny ubytek błony śluzowej odbytu. W powstawaniu tej choroby największą rolę odgrywają zaburzenia motoryki mięśni odbytu i upośledzenie przepływu krwi.
Dolegliwości jej towarzyszące to m. in. silny ból i krwawienia. Szczelina odbytu w ostrej postaci powstaje zazwyczaj na skutek mechanicznego uszkodzenia błony śluzowej przez przechodzący stolec. Pęknięcie goi się w ciągu kilku dni. Jeśli trwa dłużej często pojawia się też guzek wartowniczy i brodawka. Do wyleczenia zwykle wystarczy stosowanie środków zmiękczających stolec, diety bogatoresztkowej i czopków łagodzących ból.
Wskazane są ciepłe kąpiele nasiadowe. Leczenie operacyjne podejmuje się w przypadku braku poprawy po leczeniu zachowawczym.
Zatoka włosowa (torbiel włosowa) powstaje w wyniku powiększenia się i zakażenia mieszków włosowych w okolicy części krzyżowo-guzicznej kręgosłupa. Najczęściej dotyczy osób młodych, w przeważającej mierze mężczyzn. Do jej powstawania przyczyniają się urazy (np. u kierowców zawodowych), nadmierna potliwość i niska higiena osobista. Objawy to bolesny guz, zaczerwienienie, wzrost ucieplenia tkanki podskórnej tej okolicy, jeden lub kilka otworów w bruździe międzypośladkowej, z których sączy się ropa. Torbiel włosowa jest leczona operacyjnie, a technikę zabiegu dobiera w zależności od zaawansowania choroby oraz ogólnego stanu chorego. Dobre wyniki daje ozonoterapia i krioterapia. Dolegliwości najczęściej ustępują samoistnie około czterdziestego roku życia.
Ropnie okołoodbytowe powstają z kolei w wyniku zakażenia odbytowych gruczołów cewkowych lub np. w wyniku ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego, zapalenia uchyłków jelita grubego lub urazów odbytu. W zależności od lokalizacji ropnie okołoodbytowe dzieli się na klika rodzajów. Leczy się je wyłącznie chirurgicznie. Po operacji konieczne jest stosowanie silnych leków przeciwbólowych, środków zmiękczających stolec i nasiadówek, a czasami antybiotykoterapii. Częstym następstwem ropni odbytu bywa przetoka okołoodbytowa. Leczenie przetoki polega na jej przecięciu lub wycięciu. W niektórych przypadkach stosuje się kleje tkankowe, ale mają one ograniczoną skuteczność.
Guz może zabić
Kłykciny kończyste odbytu (brodawki skórne, zwane też wenerycznymi lub płciowymi) spowodowane są zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego. Problem wiąże się głównie z aktywnością seksualną człowieka. Jest to choroba zakaźna, może dotyczyć pacjentów w różnym wieku (również dzieci). Objawy to m. in. niewielkie grudki (narośle) w okolicach odbytu lub narządów płciowych. Gdy choroba staje się bardziej zaawansowana pojawiają się rozległe wykwity wokół lub wewnątrz odbytu, również głęboko naciekający guz mogący ulec zezłośliwieniu. Zmiany wewnątrz odbytu mogą powodować pieczenie, świąd, uczucie wilgotności, krwawienie, sporadycznie niewielki ból. Leczenie jest trudne i długotrwałe. Miejscowym najczęściej zajmują się dermatolodzy. W przypadku nieskuteczności leczenia farmakologicznego stosuje się metody chirurgiczne: krioterapię, wycięcie, koagulację, laser. Innym sposobem jest immunoterapia (autoszczepionka).
Najgroźniejszym, ale skutecznie poddającym się leczeniu, jest rak końcowego odcinka przewodu pokarmowego. Rak wcześnie rozpoznany jest uleczalny prawie w stu procentach. W Polsce niestety nadal bywa za późno wykrywany i przez to zajmuje drugie miejsce wśród nowotworowych przyczyn zgonów. Jego objawy są niespecyficzne, a często w ogóle ich brak. Zaniepokoić nas powinno każde krwawienie z odbytu, zmiana rytmu i regularności wypróżnień, biegunki naprzemienne z zaparciami, niezamierzona utrata wagi ciała, problemy z drożnością jelita. Leczenie zwykle polega na radioterapii i następującym po niej zabiegu chirurgicznym. Guz zostaje wycięty, a następnie odtworzona ciągłość jelita. Gdy odtworzenie nie jest możliwe zakłada się sztuczny odbyt, tzw. stomię. Nowotwór (rak) odbytu najczęściej dotyka osoby po czterdziestce z tendencją do zaparć, spożywające duże ilości mięsa i mało błonnika, stosujące używki.
Hemoroidy i wiele innych przykrych chorób wcale nie muszą stanowić nieodłącznego elementu naszego życia. Ważne, aby pamiętać o profilaktyce, a w przypadku wątpliwości nie próbować za wszelką cenę leczyć się samemu, tylko zgłosić się do lekarza specjalisty. Szybka i fachowa reakcja pozwoli pozbyć się problemu bez konieczności spędzenia wielu dni w szpitalu. Nie cierpmy więc w milczeniu, bo po prostu nie warto.
