Co to są równonoce? Co powoduje te astronomiczne wydarzenia? Dowiedz się, jak wpływają na pory roku i godziny światła dziennego na każdej planecie.
Co sześć miesięcy, raz w marcu i ponownie we wrześniu, równonoc dzieli dzień Ziemi prawie na pół, dając nam około 12 godzin światła dziennego i 12 nocy. 20 marca 2020 r. Przyroda po raz kolejny przyniesie nam równonoc wiosenną, porę roku, która zapowiada sezon letni na półkuli północnej i sezon zimowy na półkuli południowej. Następnie, 23 września, równonoc jesienna zasygnalizuje nadejście zimy dla północy i początek lata dla południowej części świata. Zapraszamy na wpis przygotowany z magazynem internetowym Venus and Mars.
Sprawdź również kalkulator dni
Co równonoc oznacza?
Nasza planeta zwykle okrąża Słońce wokół osi, która jest przechylona o 23,5 stopnia, co oznacza, że półkule wymieniają się, otrzymując więcej ciepła od Słońca. Dwa razy w roku orbita Ziemi i jej osiowe pochylenie łączą się tak, że słońce znajduje się tuż nad równikiem, rzucając linię podziału między jasnymi i ciemnymi częściami planety – tak zwanym terminatorem lub strefą zmierzchu – przez północ i Polacy południowi.
Terminator nie dzieli idealnie planety na ciemność i światło; Atmosfera ziemska pochyla światło słoneczne o 37 mil (60 kilometrów), co jest równe pół stopnia. Oznacza to, że jedna połowa planety jest wciąż trochę bardziej oświetlona niż druga, nawet w czasie równonocy.
Ziemia nie jest jedyną planetą, która doświadcza równonocy: każda planeta w naszym Układzie Słonecznym ma je . W 2009 r. Sonda Cassini na orbicie wokół Saturna uchwyciła równonoc na pierścieniowej planecie . Podobnie jak na Ziemi, równonocy występują co pół roku na Saturnie, ale to równa się 15 latom na Ziemi, co czyni sesję zdjęciową Cassini wyjątkowym wydarzeniem.
Kiedy będzie następna równonoc wiosenna – 2021?
Równonoc wiosenna, jest równoznaczna z datą pierwszego dnia wiosny – od tej pory półkula północna będzie otrzymywała więcej słońca niż południowa. Poniżej przedstawiamy daty i godziny równonocy w latach 2000-2025.
Równonoc wiosenna 2024 – 20 marca
Równonoc wiosenna 2024 – data astronomicznej wiosny
Równonoc wiosenna oznacza, że Słońce przez pół roku będzie oświetlać mocniej północną półkulę, na której jesteśmy. Moment równonocy wiosennej wyznacza na danej półkuli początek astronomicznej wiosny. W 2022 roku początek wiosny, czyli równonoc marcowa odbędzie się w niedzielę, 20 marca o godzinie 16:32.
Przesilenie wiosenne: pierwszy dzień wiosny w 2023 roku
Zjawisko równonocy wiosennej w 2024 roku odbędzie się w poniedziałek, 20 marca o godzinie 22:24. Słońce przechodzi przez punkt barana, a promienie słoneczne mocniej padają na półkulę północną. Data astronomicznej wiosny nie pokrywa się z datą kalendarzową, która przypada 21 marca. Jednak dzięki temu, pory roku można świętować podwójnie. Podczas przesilenia, dzień i noc trwają tyle samo czasu, a następnie każdy kolejny dzień jest coraz dłuższy, aż do przesilenia letniego w czerwcu. Kolejna równonoc tego roku, to równonoc jesienna. Równonoc wiosenna i równonoc jesienna to czas, gdy promienie słoneczne padają na równik pod kątem prostym.
Znaczenie równonocy w starożytnych kulturach
Starożytne kultury śledziły równonocy na różne sposoby na przestrzeni tysiącleci. Od budowanych zabytków, takich jak piramidy, po kamienne ryciny, które działały jak kalendarze, do kościołów, które włączały słońce do ich architektury, cywilizacje z wielką dokładnością wyznaczały upływ słońca i pory roku badając m.in. kąt padania promieni słonecznych.
Niektóre kultury nadal obchodzą dziś równonoc, na przykład plemię Lakota z amerykańskiego środkowego zachodu. Lakota łączą ziemię z niebem, wytwarzając tytoń z czerwonej wierzby, która pasuje do konstelacji Suszonej Wierzby, gdzie słońce wschodzi w wiosennej równonocy. Palą ten święty tytoń podczas ceremonii, która oznacza powrót dłuższych dni.
A podczas uroczystości równonocy Stonehenge w Anglii, druidzi, poganie i wszyscy inni, którzy chcą się przyłączyć, zbierają się, aby obserwować wschód słońca nad starożytnymi kamieniami.
Słowianie i magia w dzień astronomicznej wiosny
W mitologii słowiańskiej równonoc wiosenna przynosiła pożegnanie z panią zimą i śmierć Marzanną. Która czasem jest palona, a czasem topiona – ta tradycja wciąż jest od czasu do czasu kultywowana w rozmaitych skansenach. Równonoc wiosenna dla Słowian (i dla nas obecnie) to symboliczne przejście z zimy do wiosny – następowało podczas Jarych Godów, czyli świętowania na cześć boga Jaryna. Towarzyszyły temu rozmaite rytuały – związane z przyrodą, która dla dawnych ludzi miała szczególną wartość, zwłaszcza że niejednokrotnie stanowiła ogromne wyzwania. Podczas Jarych Godów, starano się przestraszyć naturę i w jakiś sposób zjednać ją sobie – pokazać jej swoją władze. Robiono to na rozmaite sposoby podczas samego topienia Marzanny: grano nierytmicznie na instrumentach, głośno pokrzykiwano. Młodzież ruszała do lasu, mężczyźni rozpalali ognisko na wzgórzach, aby niosło się światło, które przywoła życiodajną wiosnę i ciepło, a tym samym oddali mróz i chłód. Ponadto tego typu zwyczaje miały również praktyczne zastosowanie – hałasem odstraszano dzikie zwierzęta, które poszukiwały po zimie jedzenia i coraz częściej zbliżały się do domostw. Inne, a jednocześnie bardzo dobrze znane ludziom współczesnym obyczaje związane z nadejściem wiosny, to malowanie jajek. Skorupki jajek barwiono za pomocą łupin z cebuli, kory drzewnej, świeżych pędów lub po prostu zanurzano je w wosku i rysowano na nim wzór. Co ciekawe, zwyczaj ten wywodzi się od Persów, którzy pisankami świętowali Nowruz – czyli nadejście nowego roku.
Równonoc wiosenna według National Geographic
Więcej informacji o równonocy oraz wędrówce słońca w ciągu roku
Źródła:
